در سال ۱۹۵۸ چند جوان عاصی خسته از سینمای سنّتی بر آن شدند تا سینمای فرانسه را متحول کنند، معتقد بودند که سینما زیادی آکادمیک شده است. گدار، شابرول، تروفو -سه تفنگدار معروف- پیشاهنگ بودند در این حرکتی که عنوان جنبش موج نوِ سینمای فرانسه به خود گرفت.

مؤلف کتاب، ژان لوک دوئن، محقق و سرپرست مجلۀ تله راما، با گردآوری مطالب و نیز مصاحبه با اصحاب سینمای دیروز و امروزِ فرانسه کارنامه ای فراهم آورده است از شکل گیری و رواج سینمای موج نو و اثرات و تبعات آن طی یک دورۀ ۲۵ ساله (از آغاز تا ۱۹۸۴) و از این طریق نشان می دهد که حاصل آمدِ این تجربه در فرانسه، نیز در جهان، چه بوده است.

همکار و همیارِ دوئن در این کتاب گی هنه بل بوده، محقق و مدرّس سینما و صاحب تألیفات متعددی در این زمینه و نیز مدیر انتشارات Septieme Art  و از ۱۹۷۸ تاکنون عهده دار نشریۀ CinemAction است.