رمان از خیرم بگذر، رمانی است ساختارمند با دو نثر (شکسته و فاخر) که بازیگوشی راویان قصه و اضمحلال راوی در بطن داستان موجب حرکت درون مایه ی رمان شده است.

موضوع رمان را می توان قضاوت ناعادلانه و پادافره ای آن نامید. پادافره ای تلخ که در اتمسفری وهم انگیز تعریف می شود. ساده تر این که رمان “از خیرم بگذر” که توسط انتشارات اختران وارد بازار کتاب شده است، در ابتدا با روای اول شخص (تامارا) و صدای او آغاز می شود. تامارا نیمه مرده است. او در برزخی ست که همه شب از تابوت چوبی اش بیرون می آید و همراه جنی که با او رفاقتش را آغاز کرده در دنیای کنجکاوی ها سیر می کنند. تامارا و جن می خواهند از زندگی دو خواهر دوقلو (شوشا و گیسا) سر دربیاورند و از روزنه ی توی دیوار شاهد این دو هستند. این روزنه و این شکل نگاه استعاری ست. تامارا گمان می کند یکی از این خواهرها به شوهرش علاقه دارد و سبب خیانت شده است. در طول رمان می فهمیم که شوهر تامارا یعنی یوناتان دستور کشتن زنش را داده و از چوب تراش خواسته تابوتی درست کند و تامارا را در آن دفن کند. به مرور می فهمیم که در فضای داستانی تامارا و جن در یک روح می روند و پروانه می شوند و راوی پروانه ست!