سرنوشت دخترکان خردسال ایرانی همیشه داستان غم انگیزی بوده است.

جالب است که همیشه فرمانروایان و امیران و سرداران و... در بیت و سرای خود شماری دختر و خواهر برای مصالحه و رفع و رجوع داشته اند. از هنگامی که به عنوان مورخ با تاریخ ایران سروکار دارم، همواره این پرسش برایم مطرح بوده است که آیا این هنجار ناشی از پیوندهای سست خانوادگی در سرای فرمانروایان و بزرگان و غیر آنها بوده است، یا حاصل میزان اعتبار حضور زن در خانواده؟ لابد که هردو عامل در کنار هم نقش داشته اند. و لابد که نقش عامل دوم تعیین کننده تر بوده است!

نویسنده در این کتاب زندگی زنی در مونترال را بهانه و دستمایه ای برای خلق داستان خویش قرار داده و زندگی او را با پیوندی تاریخی به وضعیت زنان قرن پنجم هجری مربوط ساخته است. به نظر می رسد یکی دیگر از دغدغه های نگارنده این داستان بازنمایی هویت ایرانی است که می توان برخی از ابعاد آن را برای آیندگان بازگو کرد تا چراغی بر سر جاده آگاهی ایشان باشد.