بوطیقای نثر
در سنت پرفروغ و اما مستعجل ساختارگرایی ادبی، بوطیقای نثر جایگاه یگانهای دارد: هم از سویی نمونه? بارز تلاش نقد ادبیست برای پیوستن به انقلاب ساختارگرایی که تفکر نسل تودورف را سخت دگرگون کرده بود؛ و این نهتنها در وامگیری ابزار نظری نقد از دیگر حوزههای پیشرو ساختارگرایی (زبانشناسی، انسانشناسی، فلسفه و روانکاوی) بلکه نیز در برداشت تازه نسبت به خود کنش نقد نمود یافته است. هم، از سوی دیگر، علائم بیبست عنقریبِ این نوع وامگیری چیزی نیست که از نگاه خواننده نکتهبین دور بماند. بعید است تصادف صرف باشد که از فردای انتشار، فاصله? تودورف با این نگاه دم به دم بیشتر شده تا آنجا که سرآخر از محافظهکارانهترین اشکال ممکنِ نقد سر درآورده، و درعینحال کتاب، به اقرار مؤلف هنوز پراقبالترین کار اوست. از این لحاظ سوای ارزشهای فینفسه? کار تودورف و خاصه استحاله? نقدِ قصه به «قصه? نقد»، ضرورت خواندن بوطیقای نثر همانا ضرورت اندیشیدن به برونرفت از عسرتیست که نقد ادبی بدان دچار آمده؛ ضرورت طرح این پرسش که چرا جهشی که درونیکردن انقلاب ساختارگرایی در دیگر ساحتهای تفکر رقم زده، در نقد ادبی به بازگشت ارتجاعی به سدههای پیشین انجامیده، آنگاه که منتقد ساختارگرا خواسته نسبت ادبیات و سیاست را در کانون تفکر خویش قرار دهد؟ باری، بوطیقای نثر به نظر نقطهای میآید که باید از نو از آنجا شروع کرد. نقطهای که میتوان نقطه? سقط ساختارگرایی در ادبیاتش نامید.
لطفا گزینههای مورد نظر خود را انتخاب کنید. با تغییر گزینهها قیمت ممکن است تغییر کند.
حجم
۲۶۴صفحهقطع
رقعی۱۴×۲۱ سانتیمترناشر
انتشارات نیلوفرمترجم
کتایون شهپر رادچاپ
اول۱۳۹۷
نویسنده کتاب
تزوتان تودوروف
تزوتان تودوروف (زادهٔ ۱ مارس ۱۹۳۹-درگذشته ۷ فوریه ۲۰۱۷) فیلسوف، مورخ و نشانهشناس بلغاری-فرانسوی بود. تودوروف در بلغارستان به دنیا آمد و در ۱۹۶۳ به پاریس رفت. او که در بلغارستان مدرکی گرفته بود و توصیهای از دانشگاه صوفیه در دست داشت، برای نخستینبار هنگامی که با ماهیت محافظهکارانه سوربن پیش از ۱۹۶۸ آشنا شد که از دانشکده ادبیات آنجا انجام پژوهش در زمینه نظریه ادبی را درخواست کرد. رئیس دانشکده به سردی به اطلاع تودوروف رساند که در دانشکده او پژوهش در زمینه نظریههای ادبی انجام نمیگیرد و هیچ موردی هم برای این کار وجود ندارد. تودوروف جوان برای آنکه مرعوب نشده باشد، به مطالعه در کتابخانه سوربن پرداخت و از طریق یکی از کارمندان کتابخانه سرانجام با ژرار ژانت تماس گرفت و او به تودوروف پیشنهاد کرد که در سمینار رولان بارت در مدرسه مطالعات عالی علوم اجتماعی شرکت کند. تماس او با رولان بارت او را قادر ساخت که مقالاتی برای نشریهٔ پرنفوذ نشانهشناسی میانرشتهای، یعنی کمونیکاسیون بنویسد. تودوروف در سال ۱۳۸۵ به ایران سفر کرد و در خانه هنرمندان به ایراد سخنرانی پرداخت. تزوتان تودوروف، روز سهشنبه نوزدهم بهمن ماه ۱۳۹۵ مقارن با ۷ فوریه ۲۰۱۷، در ۷۷ سالگی در پاریس درگذشت.